Vallende blaadjes

 

Ik weet niet hoe het bij jou zit maar ik moet altijd weer wennen als de zomer echt voorbij is en de eerste blaadjes weer gaan vallen.

Tuurlijk de bladeren die weer verkleuren, allemaal prachtig maar man wat is het weer snel donker en die regen……bleeeeh.

Toch ben ik dol op de seizoenen en als de zon zo door de bomen schijnt en het even niet waait dan kan ik ook weer blij worden dat ik hier en niet in een land woon waar de seizoenen niet zijn.

Veranderingen
Die veranderingen in de natuur maken wij mensen ook voortdurend mee.
Dat gaat soms ook stroef, met geworstel en verdriet.

De kunst is om in die worsteling ook de ruimte te zien die meestal na de verandering ontstaat.

Zo heb ik zelf na 32 jaar vast dienstverband onlangs mijn contract bij mijn laatste werkgever opgezegd. Ook dat ging met geworstel, gepeins, verdriet gepaard.
Vasthouden aan het ‘oude’ lijkt zoveel veiliger te voelen.
Maar in die vasthoudendheid verstrak ik ook en verlies ik mijn souplesse en creativiteit.

Ergens een punt zetten geeft ook ruimte en vrijheid om weer te voelen wat ik wil, zonder te voldoen aan de verwachtingen van de ander.

Toen ik eindelijk dat besluit na veel wikken en wegen heb genomen wist ik nog niet dat ik tegelijk met mijn ontslag ook mijn heerlijke woonplek moest gaan verlaten.
De grond zakte onder mij vandaan. Mijn veilige plek, waar ik met zoveel plezier woon en werk, dat kan toch niet waar zijn?

Meegaan in de stroom
Gelukkig heb ik gelijk een alternatief toegewezen gekregen.
Een stuk kleiner maar wel op dezelfde plek, dus wat verandert er nu daadwerkelijk?

De mensen om mijn heen zijn hetzelfde, ik ben dezelfde en ik kan nog steeds mijn cliënten ontvangen en meenemen de natuur in.
Ik neem mezelf mee en creëer ook daar vast weer een veilig plek waar ik volledig mezelf kan zijn.

Ik ga maar mee in de stroom, laat mijn vasthoudendheid los en vertrouw op de souplesse en creativiteit die zich in mij bevindt.

Nu kijk ik uit naar het ontspullen en kritisch kijken wat ik echt nodig heb. Afstand doen van mijn bijna 30 jaar oude bank, de chaise longue waar ik zo heerlijk mijn boek in kan lezen, het kan niet mee. Kiezen uit de stapel boeken wat mee mag en naar de kringloop mag.
Kleding die ik het afgelopen jaar niet heb gedragen naar de 2^e handswinkel brengen.
Zo ontdoe ik mezelf van ‘last’ die ik eerder niet heb gevoeld.

Net als de blaadjes die eerst verkleuren, afsterven en uiteindelijk van de bomen vallen.
Zodat er in de lente weer frisse nieuwe blaadjes mogen ontkiemen.    

Dus herfst kom maar op, ik zie de gekleurde blaadjes graag vallen en straks de nieuwe frisse blaadjes tegemoet!